U22: Landstede vs Give and Go

Op zaterdag 3 november togen we om 18:40 richting Zwolle om om 21:45 een wedstrijd te spelen. Zaterdagavond om 20:45, het is echt november en geen 1 april, wat een tijdstip. En uiteraard was de autosnelweg bij Doetinchem afgesloten, wat nog een kwartier extra reistijd toevoegde. Gelukkig hadden we extra proviand meegenomen voor de lange en gure (het was best koud) reis. Op papier leek de tegenstander ‘wel te doen’, want ze stonden onderaan in de competitie, maar dat kwam omdat ze nog maar 2 wedstrijden gespeeld hadden en met 1x winst dus ‘slechts’ 2 punten hadden. Wij hadden met 4 wedstrijden 6 punten en stonden daardoor zelfs even op 1, maar dat zegt dus helemaal niets.

Eenmaal aangekomen was de entree best indrukwekkend: een grote hal met een center court en tribunes rondom! Wauw! Maar helaas mochten wij doorlopen naar de gewone sporthal erachter, met drie net passende basketbalveldjes. Toch even jammer. De tegenstander had 10 van de 11 man op de been, wij slechts 8 van onze 11. Na een goede warming up begonnen we aan de wedstrijd. De instructies waren zoals altijd; als je niet binnen een ruime seconde de bal kunt passen, dan ga je zelf dribbelen, om zo de druk naar voren erin te houden. In het eerste kwart ging scoren lastig, maar we liepen uit naar 2-8 en gingen uiteindelijk met 4-8 het tweede kwart in. De scheidsrechters floten behoorlijk strak, wat wij wel plezierig vinden. Het tweede kwart ging lekker door zodat we met 16-27 de rust in gingen. Een gestaag oplopende voorsprong.

Na 15 minuten pauze (de 10 minuten die meestal gedaan wordt is tijdsbesparing) begonnen we aan het derde kwart. En dat ging toch echt minder lekker, omdat ze veel feller gingen spelen. Daarnaast begonnen de scheidsrechter ook hun strakke fluiten wat te laten varen. Er werd o.a. veel getrokken aan armen waarvoor niet gefloten werd en daar kunnen wij niet zo goed tegen. En wanneer je met een heupduw iemand over de middellijn duwt, moet je niet vragen om terugspelen eigen helft, maar is er net een P gemaakt. Die vond ik persoonlijk wel heel duidelijk, maar werd niet voor gefloten (ook niet voor terugspelen gelukkig). De meest interessante situatie ontstond toen een scheidsrechter floot voor einde kwart 3, terwijl de klok nog niet op 00:00 stond, net toen Anouk een vrije layup maakte en scoorde. Die dus niet geteld werd. Het is absoluut niet de bedoeling te suggeren dat er partijtijdig gefloten werd, want de beste speler van Landstede werd ook met 5 P’s naar de kant gefloten, maar fijn was de wedstrijd niet meer. En daardoor zag je de score langzaam verschuiven; met 30-37 gingen we het 4e kwart in.

Het vierde kwart zette de trend door. En om te voorkomen dat we de voorsprong kwijt zouden raken, besloten we met nog 5 minuten op de klok het tempo eruit te halen: óf een fast break, of rustig rond spelen en draaien. We stonden immers nog voor en en wilden ons niet laten meeslepen in het gejaagde spel van de tegenstander. Dat ging best goed, maar is ook iets waar we nog op moeten oefenen; je moet nog steeds insnijden om dreiging in de bucket te hebben. Uiteindelijk eindigde dit in een erg spannende laatste minuut met nog 3 punten voorsprong… En de 44-47 winst.

Het lijkt erop dat er veel teams aan elkaar gewaagd zijn in deze competitie.

Reacties zijn gesloten.