Het griepvirus waard rond. Waar wij met een bijna voltallige selectie konden afreizen naar Arnhem, was het bij onze tegenstander improviseren om een team op de been te krijgen. Als je dan tegen een ploeg moet spelen uit het onderste deel van de ranglijst, denk je een makkelijke wedstrijd te gaan spelen. De thuiswedstrijd hadden we immers zeer makkelijk met ruime cijfers gewonnen. Maar de tegenstander had een gastspeler opgetrommeld die normaal zijn wedstrijden speelt in het U22 team dat uitkomt in de 2e divisie. Ja, jullie lezen het goed een U16 speler die al uitkomt in de U22 en dat op 2e divisie niveau. Hij was met zijn aanvalskracht zeer lastig af te stoppen (eerste helft 22 van de 39 punten) en bracht ook verdedigend wat extra. Ondanks dat bleven we heel lang dicht in de buurt van Arnhem Eagles. Pas aan het eind van het tweede kwart toen deze speler een 10-0 run plaatste liep de tegenstander wat weg. Ruststand 39-26.
Omdat deze speler nog met zijn eigen team moest spelen deed hij de tweede helft niet meer mee. Zouden we dan nog kansen voor ons liggen? Waar vorige week 8 van de 10 spelers in de wedstrijd zat was het nu andersom. Het zou dus op basis van vechtlust uit onze tenen moeten komen. Nou gevochten hebben we ervoor. We kwamen zelfs nog op 6 punten, maar Arnhem Eagles zat in een flow, bij hen lukte alles. Bij ons helaas te weinig (tja je hebt wel eens van die dagen). In die fase waren calls (beter gezegd de no-calls) van de scheidsrechter (die overigens de rest van de wedstrijd goed floten) niet in ons voordeel. Door onze vechtlust hebben we de tweede helft wel met 2 punten verschil gewonnen, maar voldoende voor de overwinning was het niet. Eindstand 64-53.
Volgende week om 15.30 uur de thuiswedstrijd tegen Batouwe.